Het familiewapen
Meer dan 20 jaar geleden ( zo eind
70-er jaren) waren wij op vakantie in de Elzas in Frankrijk. Dit
gebied ligt langs de grens met Duitsland en is door de eeuwen heen
wisselend Frans en dan weer Duits grondgebied geweest.
Uit de stad gevlucht
De Elzas is een bekend wijngebied en
vooral de Riesling die daar vandaan komt is een heel lekkere witte wijn.
Langs de glooiende hellingen worden al eeuwen druiven verbouwd waar van
de wijn wordt gemaakt. Wij logeerden in een dorp dat Ribeauville heet en
aan de voet van de bergen, de Vogezen, ligt. Vanuit onze slaapkamer keek
je omhoog naar de ruïnes van 3 kastelen die daar staan, ieder op een
eigen heuveltop. Enkele kilometers verderop ligt, op een lage heuvel een
klein stadje met de naam Riquewihr. Riquewihr is nog helemaal in de oude
staat en er staat ook nog een oude vesting muur omheen. Het mooie van
dit stadje is dat zowel Franse als Duitse invloeden in de bouw van de
huizen terug te vinden zijn. In de zomer valt het vooral op dat aan
praktisch alle huizen plantenbakken hangen die dan weelderig bloeien.
|
Op een middag liepen wij te wandelen aan
de buitenkant van dit ommuurde stadje, op de glooiende heuvels, die vol
stonden met witte druiven.
Plotseling er vaarde ik mezelf als "Iemand
anders" in een vroegere tijd. Ik was een man, een flierefluiter die
rond trok en hier was om te helpen oogsten, het was nacht. 's Avonds als
de poort dichtging, moesten mensen als ik buiten de stad blijven, maar
ik was stiekem binnen gebleven en was betrapt. Het was me gelukt om
buiten de muur te komen en ik rende zo hard ik kon van de stad Riquewihr
weg. Er zaten mannen achter me aan om me te pakken te nemen want, ik was
zojuist betrapt in de armen van een vrouw bij wie ik blijkbaar niet
hoorde. Hoe het verder afliep met de man die ik was, weet ik niet, omdat
ik weer gewoon mezelf werd.
Tranen in Lauwersoog
Jaren later, wel 7 jaar denk ik, verhuisden we van
Scheveningen naar Friesland, waar ik nooit spijt van heb gehad. Wij
woonden eerst in de buurt van Dokkum. Op zondag gingen we vaak eens even
naar Lauwensoog, om naar de zee te kijken en om een visje te eten. Op
een zomerse zondagmiddag zaten we weer eens aan een tafeltje een
gebakken visje te eten, toen mijn vrouw Willy me vroeg, of ik er een
glaasje wijn bij wilde drinken. Ze had gezien dat ze bij de viszaak
kleine flesjes wijn hadden en bedacht terecht dat ik daar wel trek in
zou hebben.
Bij mijn eerste slok van de witte wijn gebeurde er
iets vreemdst met mij. Ik voelde een hele diepe emotie in me opkomen,
die zo sterk was dat de tranen in mijn ogen sprongen. Het was net alsof
ik iets, of iemand ontmoette die ik heel lang niet had gezien, en die
mij heel geliefd was. Toen ik op het etiket van het wijnflesje keek zag
ik een bekende naam staan. Deze witte wijn kwam uit het kleine stadje in
de Franse Elzas, waar ik ooit op vakantie was geweest en zo'n bijzondere
ervaring had, Riquewihr.
Zitman is Vuurman
Enkele jaren geleden, 17 jaar na mijn belevenis in
Frankrijk, kwam in onze familie een oud familiewapen boven water.
Tijdens het bezoek aan een arts in het ziekenhuis in Leiden ontmoette
een oom van mij een ver familielid die dit familiewapen ontdekte in een
kerkje in de Elzas. Ook ik kreeg een foto toegestuurd van het wapen waar
onder andere een Wildeman, zoals op het in Lemmer bekende hotel, en
enkele vuren te zien zijn. Het mooiste vind ik wel dat je op het wapen
kan zien, dat hij vleugels krijgt als hij het materiële overstijgt. Een
expert op het gebied van familiewapens vertelde mij, dat de Zitmannen,
aan de afbeelding te zien, vroeger houtskool branders moeten zijn
geweest. Houtskool werd veel gebruikt om te koken, Sieden betekend
koken, vuur. De naam Zitman is vroeger waarschijnlijk iets van Siedman
geweest en is later in Nederland verbasterd. Volgens deze expert komt
het familiewapen, uit het oosten van Frankrijk, vlak bij Duitsland, het
gebied dat de Elzas heet, en nog waarschijnlijker uit de omtrek van het
oude ommuurde stadje: Riquewihr.
|